Tussen de ritselende bladeren van de bomen op het landgoed van Kasteel Keukenhof, in de tuin van het LAM museum, hoor je af en toe iemand neuriën.

Het is Susan Philipsz, een wereldberoemde Schotse kunstenaar. Ze zingt a-capella met een ongeoefende stem over verlangen. Alsof iemand zich alleen waant en jij per ongeluk deel wordt van een intiem moment. ‘Mijn liedjes zijn gevonden voorwerpen’, zegt Susan. ‘Je vindt per toeval een persoonlijk item van een ander.’ Susan noemt zichzelf een geluidsarchitect. Ze creëert ruimte, gevoel en herinneringen met geluid. Zie haar kunst als zingende sculpturen. Je kunt het geluid niet aanraken maar haar geluid kan jou wel raken.

Susan Philipsz zong de liefdesliedjes van het LAM museum in eerste instantie over de intercom van de Britse supermarkt Tesco. Van verlangen naar de onbereikbare liefde naar verlangen naar de Tony’s Chocolonely melk karamel zeezout reep.