Daar staat de kunstenaar: zijn handen nonchalant in zijn zakken, hij kijkt ontspannen opzij. Levensecht én onwerkelijk. Suikerwit en hoekig van vorm door de klontjes. Alsof hij geblurred is op televisie. Op de sokkel liggen kleine hoopjes suikerkorrels. Van suiker zijn; dat is precies hoe kwetsbaar dit kunstwerk voelt.

Tom Friedman haalt zijn onderwerpen van dichtbij. Naast dit zelfportret van suiker kraste hij eerder zijn beeltenis af in een aspirientje. Hij maakt het gewone bijzonder. Zo staat er in het Beverly Gardens Park in Los Angeles een sculptuur van een rennende man met een toren van take-away maaltijden op zijn hoofd. Een verwijzing naar ons drukke, digitale leven waarin we altijd haast hebben en constant de balans dreigen te verliezen.

Een zelfportret van suiker, dat is behoorlijk uniek! Toch hebben we een tweede zelfportret dat gemaakt is van suiker: de suikerspinsculptuur van Martijntje Cornelia. Zij spon haar roze suiker in het LAM museum en maakte daarvan een levensgroot beeld.